فریبرز نژاد دادگر، دبیر اتحادیه صادرکنندگان صنعت مخابرات ایران در نگاه ماه شماره 64 ماهنامه نسل چهارم نوشت:
پیروی از راهبرد انتقال فناوری در كشورهای در حال توسعه، خود مستلزم رعایت نكاتی است كه بدون آنها، نتیجه فرایند انتقال فناوری این خواهد شد كه كشورهای در حال توسعه به انبار فناوری های فرسوده، کم بازده، انرژی‌بر و آلوده کننده محیط زیست کشورهای توسعه یافته تبدیل شوند.
برخی با تصور غلط از فناوری، خرید تجهیزات و ماشین آلات و یا حتی مستندات فنی را انتقال فناوری پنداشته اند.در نتیجه با وجود صرف هزینه های گزاف نتوانسته‌اند كوچك ترین نوآوری و یا تغییری در فناوری خریداری شده اعمال كنند و با ظهور فناوری های جدید كه محصول ارزان تر و با كیفیت تری نسبت به فناوری وارد شده به بازار عرضــه می کنند، متحمل خسارات فراوان شده اند. در صنایع مختلف كشور ما این داستان پیوسته تكرار شده است. صنعت نساجی، صنعت لاستیك، صنعت فولاد و به ویژه صنایع شیمیایی و پتروشیمی از مصادیق برجسته انتقال ناقص فناوری هستند. سؤالی كه در اینجا به ذهن می رسد، این است كه دلایل اصلی این معضل كدامند و راهكارهای رهایی از این مشكلات چیست؟
در اكثر پروژه هاى انتقال فناوری در ایران بیشتر به ابعاد تكنیكى پروژه توجه شده است و در بسیارى موارد ابعاد سازمانى از جمله نیروى انسانى و مهارت هاى مدیریتى بسیار كم مورد توجه واقع شده اند.
اهمیت دانش ضمنى و ارتباط آن با انتقال فناوری
در راستاى دستیابى به موفقیت در انتقال فناوری، دسترسى به سخت افزار آن به تنهایى جوابگو نبوده و لازم است شركت هاى گیرنده فناوری اقدام به جلب دانش ضمنى آن نیز بنمایند و شرایط سازمانى لازم و سازگار با فناوری تازه وارد را در بنگاه خود ایجاد نمایند.
انتقال دانش ضمنى، انتقال دانشى است كه در مغز خبرگان جاى دارد. دانش ضمنى كلید نوآورى و قابلیت انطباق و ارتقاء فناوری و بهبود توانمندى هاى فناورانه است.
انتقال فناوری فرایند پیچیده و دشوارى است و بدون مطالعه و بررسى لازم نه تنها مفید نخواهد بود بلكه ممكن است علاوه بر هدر رفتن سرمایه و زمان، به تضعیف فناوری ملى هم بیانجامد. در انتقال فناوری، فناوری وارداتى باید به گونه اى كسب شود كه نه تنها براى تولید كالا و خدمات بلكه زمینه هایی جهت خلق فناوری جدید باشد. انتقال كارآمد فناوری مستلزم درك روش شناسی آن است. عدم درك صحیح از مفهوم و روش شناسی موجب مى شود سیاست هایی براى نیل به هدف طراحى و اجرا شوند كه اصولاً با آن همخوانى ندارند. هنگامى كه انتقال، آشكارا جذب دانش ضمنى را مدنظر داشته باشد، احتمال كارایى آن افزایش مى یابد. در این صورت توجه به دانش از لایه هاى سطحى آن بالاتر مى رود و معطوف به عمق آن می گردد.
انتقال نوآورانه فناوری در گروى دستیابی به عمیق ترین ابعاد آن است. متأسفانه تجربه نشان داده است كه به دلیل عدم توجه متقاضیان، فناوری نهفته در جریان انتقـــال جنبـه هاى نرم افزارى، به درستى به گیرنده منتقل نمى گردد و گیرنده نه تنها در توسعه فناوری فوق كه حتى اغلب در بهره بردارى مناسب از فناوری خریدارى شده نیز با مشكل رو برو می شود.
براین اساس و در غیر این صورت فناوری های وارداتی در رفع نیازهای بومی مشکل گشا نبوده و مشکلی بر مشکلات صنعت کشور خواهند افزود.
انتهای پیام
این وب سایت در دیتاسنتر آسیاتک میزبانی می شود