کاوان صدیقیانی در گفت‌وگو با خبرنگار ماهنامه نسل چهارم با بیان اینکه در حوزه جویشگر بومی فعالیت‌های محسوسی صورت گرفته و مدیرانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند با تجربه بوده و عملکرد خوبی دارند، گفت: برای پیشرفت در این زمینه لازم است در بین دست اندرکاران و ذینفعان این حوزه تعامل و همکاری موثری شکل گیرد، اما هماهنگ شدن زیر مجموعه‌های خصوصی و همچنین دولتی به دلیل فقدان آموزش کافی در این زمینه و عدم مهارت در مدیریت تضاد منافع در جهت ایجاد هم افزایی، با مشکلات قابل توجهی روبه‌رو است وهمین موضوع موجب شده علیرغم تلاش‌های زیادی که صورت گرفته و کارهای مثبتی که انجام شده با جویشگرهای خارجی مثل گوگل فاصله زیادی داشته باشیم.
ضرورت ایجاد مزیت رقابتی جویشگرهای بومی در مقابل جویشگرهایی مثل گوگل
وی درباره اقتصادی کردن این طرح توضیح داد: به این موضوع باید از دو جنبه نگاه شود، اول ایجاد مزیت رقابتی در مقابل جویشگرهایی مثل گوگل است که با توجه به کیفیت خدمات منابع زیادی که در اختیار دارند حجم زیادی از کاربران ایران را به خود اختصاص داده و عرصه رقابت در این عرصه را تنگ کرده اند و مورد دوم ایجاد حس اعتماد کاربران در استفاده از سرویس جویشگر بومی است.
مدیرعامل شرکت گسترش فاوای دانش شهر با بیان اینکه برای اقتصادی کردن جویشگر بومی باید مزیت رقابتی نسبت به گوگل پیدا کند که برای این هدف دو مساله باید مورد توجه قرار گیرد، تاکید کرد: اولین موضوع، فرهنگ و زبان فارسی است که باید برای جذب کاربر به آن تاکید و توجه شود و بحث دیگر منابع داخلی است که می‌توانیم مزیت محتوایی قابل قبولی در این زمینه در جویشگر بومی ایجاد کنیم؛ به عنوان مثال باید داده‌ها و اطلاعات سازمان‌های مختلف، مانند پست و یا شهرداری که اطلاعاتشان محرمانه نبوده و آزادسازی این داده‌ها مشکلی را ایجاد نمی‌کند در اختیار جویشگر بومی قرار داده شود، اما متاسفانه با وجود قانون دسترسی آزاد به اطلاعات، سازمان‌ها این داده‌ها را به عنوان منبع قدرت خود نگه می‌دارند و در اختیار کسی قرار نمی‌دهند و این در حالی است که اطلاعات و داده‌های آنها با بودجه‌ی عمومی تولید شده است.
وی در عین حال تاکید کرد: باید در این فضا به سمتی برویم که سازمان‌ها را وادار کنیم یک سری از اطلاعاتی که با بودجه عمومی به دست آمده در اختیار منافع عمومی جویشگر قرار دهند.
مجموعه‌های کوچک به تنهایی توان رقابتی موثری با گوگل را نخواهند داشت
صدیقیانی همچنین اظهار کرد: مجموعه‌های کوچک به تنهایی توان رقابتی موثری با گوگل را نخواهند داشت، ولی با تخصصی کردن آنها و ایجاد هم افزایی می‌توان به دستاوردهای خوبی رسید که در این راستا اقدام ارزشمندی توسط برنامه ریزان طرح و به خصوص مهندس سلجوقی شروع شده که همان موضوع ایجاد خوشه اقتصادی است و اگر خوشه اقتصادی ایجاد شده و چندین مجموعه در کنار هم، برندینگ معتبر پیدا کنند بسیار اثربخش و تاثیرگذار خواهد بود.
رفع موانع فرهنگی و اعتماد سازی بین ذینفعان جویشگر
مدیرعامل شرکت گسترش فاوای دانش شهر، مساله مهم در ایجاد خوشه اقتصادی را رفع موانع فرهنگی و اعتمادسازی بین ذینفعان جویشگر دانسته و در عین حال اظهار کرد: در این رابطه آموزش و توسعه تعاملات بین ذینفعان به ویژه بخش خصوصی می‌تواند نتیجه مثبتی را به همراه داشته باشد و موضوع دوم ایجاد مزیت‌های اقتصادی محسوس مانند برندینگ و تبلیغات در خوشه‌های اقتصادی است.
وی درباره زمان اجرایی شدن برنامه‌های عملیاتی خوشه اقتصادی جویشگر بومی معتقد است: در مورد زمان اجرایی شدن این طرح نمی‌توان پیش‌بینی خاصی را ارائه داد چون موفقیت این طرح بیشتر از وابستگی به برنامه ریزان، در گرو مشارکت و تعاملات ذینفعان خصوصی است، اما امیدوارم بتوان این طرح را هر چه زودتر اجرایی کرد که در صورت اجرایی شدن این طرح به نظر می‌رسد بتوان منافع مشترک محسوسی را برای بسیاری از طرف‌های درگیر حاصل کرد.
نقاط قوت جویشگران بومی چیست؟
وی، تاکید بر نقاط قوت، توانایی‌های داخلی و فرهنگ منطقه‌ای را از جمله نقاط قوت طرح جویشگر بومی دانست که این موضوع در آینده می‌تواند توسعه منطقه‌ای به همراه داشته باشد و اگر بتوانند منابع داخلی را با آن همراه کنند نقطه برد خوبی است.
طرح جویشگر بومی دیر شروع شد
مدیرعامل شرکت گسترش فاوای دانش شهر در عین حال، دیر شروع شدن طرح جویشگر بومی را از نقاط ضعف این طرح عنوان کرد و افزود: این طرح باید 8 سال قبل شروع می‌شد زمانی که گوگل هنوز این قدرت را نداشت و فرهنگ مردم ما نیز به این میزان تحت تاثیر گوگل قرار نگرفته بود. در حال حاضر ساختار را گوگل ایجاد کرده و مردم آن را به عنوان مرجع جویشگر می‌شناسند و کوچک‌ترین نقص یا تفاوتی در جویشگر بومی، گذار کاربر از گوگل به جویشگر بومی را سخت می‌کند.
بودجه ناکافی از جمله مشکلات جویشگران بومی است
وی، بودجه کم را از دیگر مشکلات جدی این طرح عنوان کرد و گفت: گاهی انتظار می‌رود که کمیت و کیفیت با بودجه ثابت همزمان افزایش یابد، امری که معمولا امکان پذیر نیست و برخی مواقع شاهدیم که کیفیت فدای کمیت می‌شود؛ در این راستا باید کیفیت ملاک اصلی طرح قرار گیرد، گر چه مجبور شویم سرویس‌های محدودی ارائه کنیم.
وی افزود: نقطه ضعف بعدی، انتظاری است که از این طرح وجود دارد تا هرچه زودتر نتیجه اقتصادی بدهد که این درست نیست چون در ابتدا باید اعتماد کاربر را در رابطه با جویشگر بومی ایجاد و نهادینه کنیم و عجله کردن در این کار می‌تواند به شکست بیانجامد.
صدیقیانی در عین حال تاکید کرد: باید سعی کنیم در حرکت‌های آهسته، بتدریج بازار را از آن خود کنیم و نمی‌شود انتظار داشت زود وارد بازار اقتصادی شویم، موضوع بعدی مدیریت بخشی کشور است چون جویشگر بومی طرح بخشی نیست بلکه ملی است و نهادهای زیادی در این طرح وجود دارند و فقط نمی‌توان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را به عنوان نهادی که کارهای جویشگر را انجام می‌دهد به حساب آورد.
ضرورت همکاری سازمان‌ها با طرح جویشگر بومی
وی با تاکید بر اینکه از سیستم‌های قانونی برای حقوق مادی و معنوی طرح تا همکاری و تعامل با جاهایی مثل شهرداری، پست، وزارت راه و شهرسازی و یا سازمان‌های دیگر باید در این طرح دخیل شوند که بتوانیم خدمات یکپارچه انجام دهیم، گفت: متاسفانه شهرداری تعامل چندان مناسبی با این طرح ندارند که این موضوع خود نقطه ضعف محسوب می‌شود و این در حالی است که اگر سازمان‌ها همکاری کنند می‌توانند نقطه برد طرح شده و مردم را به سمت این نیازها و استفاده بهتر از این طرح سوق دهند چون ما نمی‌توانیم مردم را به صورت دستوری به سمت این طرح ببریم و هر کار دستوری نتیجه معکوس دارد.
انتهای پیام